Bitwa pod Chocimiem Strona Główna
Strony konfliktu:
I Rzeczpospolita pod dowództwem Jana III Sobieskiego
Imperium Osmańskie pod dowództwem Husejna Paszy
Siły obu stron:
Imperium Osmańskie: 35000 Turków i 120 dział
I Rzeczpospolita
22000 Wojsk Koronnych i 8000 Wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, w tym 300 Lipków
Straty:
Imperium Osmańskie:Około 30000 zabitych i jeńców oraz 120 dział
I Rzeczpospolita:Nieznaczne.
Data:
11 listopada 1673
Miejsce:
Chocim

Bitwa pod Chocimiem – bitwa stoczona 11 listopada 1673 pomiędzy Rzeczpospolitą Obojga Narodów a Imperium Osmańskim. Wojska koronne i litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego odniosły zwycięstwo nad wojskami tureckimi pod wodzą Husejna Paszy (ok. 35 tys. umocnionych w dawnym – z czasów pierwszej bitwy chocimskiej w 1621 roku – obozie polskim). Dzięki błyskawicznemu szturmowi wojska polskie zdobyły obóz ze 120 działami i rozbiły pierwszą armię osmańską. Chocimska wiktoria, traktowana przez Polaków jako odwet za pokój buczacki, pozwoliła Sobieskiemu rok później wygrać elekcję i zasiąść na tronie Polski.