Bitwa WarszawskaStrona Główna
Strony konfliktu:
II Rzeczpospolita
Dowódcy: Józef Piłsudski, Tadeusz Rozwadowski, Józef Haller, Franciszek Latinik, Edward Śmigły-Rydz, Władysław Sikorski, Bolesław Roja, Leonard Skierski, Zygmunt Zieliński, Wacław Iwaszkiewicz
Rosyjska FSRR
Dowódcy:Michaił Tuchaczewski, Gaj Dimitriewicz Gaj, Aleksandr Szuwajew, August Kork, Władimir Łazariewicz, Nikołaj Sołłohub, Tichon Chwiesin
Siły obu stron:
Rosyjska FSRR:104000–114000, 600 dział, 2450 karabinów maszynowych
II Rzeczpospolita:
113000–123000, 500 dział, 1780 karabinów maszynowych, 2 eskadry samolotów
Straty:
Rosyjska FSRR:25000 poległych, 65000 jeńców
II Rzeczpospolita 4500 poległych, 22000 rannych, 10000 zaginionych
Data:
13–25 sierpnia 1920
Miejsce:
Mazowsze

Bitwa Warszawska, zwyczajowo Cud nad Wisłą – bitwa stoczona w dniach 13–25 sierpnia 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Zadecydowała o zachowaniu niepodległości przez Polskę i przekreśliła plany rozprzestrzenienia komunizmu na Europę Zachodnią. Zdaniem Edgara D’Abernon była to 18. z przełomowych bitew w historii świata. Kluczową rolę odegrał manewr Wojska Polskiego oskrzydlający Armię Czerwoną przeprowadzony przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego, wyprowadzony znad Wieprza 16 sierpnia, przy jednoczesnym związaniu głównych sił bolszewickich na przedpolach Warszawy